คุณรู้ไหม

                                                    คุณรู้ไหม

Benz Patent Motor Car : รถคันแรกของโลกมี 3 ล้อ!!

?Benz นำเครื่องยนต์หนึ่งแรงม้ามาใส่ในจักรยาน?เป็นหัวข้อข่าวในหนังสือพิมพ์ Neue Badische Landeszeitung(หนังสือพิมพ์ที่จำหน่ายในแคว้น Baden ทางตอนใต้ของเยอรมนี)ฉบับวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 1886 บทความดังกล่าวเขียนไว้ว่า                ?มันได้เรียกความสนใจอย่างมากจากเพื่อน ๆ ที่ยังคงใช้รถจักรยานสองล้ออยู่ ยิ่งได้รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเป็นก้าวย่างที่ยิ่งใหญ่นี้เป็นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นโดย Benz & Cie. บริษัทในท้องถิ่นที่เป็นผู้ผลิตจักรยานแบบสามล้อ ซึ่งต่อมาได้พัฒนาให้เป็นบริษัทที่ทำการผลิตเครื่องยนต์เบนซิน เครื่องยนต์นี้มีกระบอกสูบเพียง 9 เซนติเมตรและถูกติดตั้งไว้บนขดสปริงเหนือเพลาระหว่างสองล้อหลัง ผลิตกำลังได้เกือบ ๆ จะหนึ่งแรงม้า รอบเครื่องยนต์หมุน 300 รอบภายในหนึ่งนาที รูปร่างของรถคันนี้ก็ไม่ได้แตกต่างหรือใหญ่โตกว่ารถจักรยานแบบสามล้อทั่วไปอย่างไรก็ตามจากรูปลักษณ์ก็ดูคล่องแคล่วไม่ใช้น้อย และสร้างความประทับใจเมื่อแรกเห็นเป็นอย่างมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะได้รับความนิยมอย่างมากต่อไปรวมไปถึงการปรับปรุงให้ใช้งานได้อย่างยอดเยี่ยมและจะเป็นประโยชน์ในการใช้งานสำหรับแพทย์, นักเดินทาง, นักกีฬาและอื่น ๆ อีกมากมายในอนาคตอันใกล้?               โดยตัวของผู้เขียนบทความกล่าวดังกล่าวน่าจะเป็นพวกผู้ชื่นชอบกีฬาที่ต้องใช้ยานพาหนะเป็นส่วนประกอบ เพราะกีฬาที่อาศัยการหมุนของล้อกลม ๆ เป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงเวลานั้น อย่างไรก็ตามเขาก็เป็นบุคคลที่มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลไม่ใช่น้อยเพระเขามีความเชื่อมั่นและมีโอกาสสัมผัสกับความพิเศษของยานพาหนะที่ใช้เครื่องยนต์น้ำหนักเบาและเป็นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ขณะนั้น ในวันที่ 3 กรกฎาคม ค.ศ.1886 นักข่าวคนเดียวกันได้รายงานไว้ว่า?เครื่องยนต์เบนซินที่ออกแบบและผลิตโดย Rheinische Gasmotorenfabril Benz & Cie. ซึ่งเป็นหัวข้อข่าวไปเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนถูกทดสอบเช้าวันนี้ที่ Ringstrbe และผลการทดสอบเป็นที่น่าพึงพอใจอย่างมาก?              ในปี 1886 คาร์ล เบนซ์ ได้พัฒนายนตรกรรมคันแรกของโลกที่ผลิตภายใต้แนวคิดแบบองค์รวม โดยมีการนำตัวยานพาหนะ และเครื่องยนต์มาผสมผสานเข้าไว้ด้วยกันเพื่อสร้างระบบเครื่องจักรกลอันมีประสิทธิภาพที่น่าทึ่งขึ้นเป็นครั้งแรก หมายเลขสิทธิบัตรของยนตรกรรมคันนี้ คือ DRP no. 37435 ที่ออกให้โดยสำนักงาน Imperial Patent Office เมื่อวันที่ 29 มกราคม ปี 1886 น้ำหนักโดยรวมของรถอยู่ที่ต่ำกว่า 300 กิโลกรัม เฉพาะเครื่องยนต์อย่างเดียวก็หนักเกินกว่า 100 กิโลกรัม จึงทำให้ยนตรกรรมจากเบนซ์คันนี้มีน้ำหนักเบาเป็นอย่างมาก ระบบขับเคลื่อนก็มีความทันสมัยอย่างยิ่งในขณะนั้น ด้วยห้องเผาไหม้เชื้อเพลิงภายในของเครื่องยนต์เป็นแบบสูบเดียว 4 จังหวะที่ติดตั้งในแนวนอนช่วยสร้างศักยภาพในการระบายความร้อนตามแบบ Thermosyphon และระบบการหล่อหลื่นแบบ drip lubrication               โครงสร้างของตัวถังทำจากเหล็กที่ตัดเชื่อมให้โค้งงอเข้ารูป และด้วยเหตุที่เป็นรถยนต์ที่ขับเคลื่อนล้อหลังในกรณีเช่นที่ต้องเข็นรถจากทางด้านหลัง Karl Benz เกรงว่าจะเกิดปัญหาให้กับระบบพวงมาลัยซึ่งมีระบบที่แตกต่างไปจากยานพาหนะที่ใช้กันอยู่ในขณะนั้น เขาจึงตัดสินใจให้รถยนต์คันแรกของมีเพียงสามล้อเท่านั้น โดยที่ล้อหน้าติดตั้งในลักษณะเหมือนกับล้อรถจักรยานและควบคุมการเคลื่อนที่ด้วยแรงดึงจากเฟืองซึ่งเชื่อมต่อกับข้อเหวี่ยง(ป็นการใช้งานในขั้นตอนแรกเริ่มก่อนที่ Benz จะประดิษฐ์ระบบพวงมาลัยแบบ SdoubleOpivot ซึ่งเป็นต้นแบบที่สำคัญอีกสิ่งหนึ่งยิ่งต่อวงการยานยนต์ของโลกในปี 1893)              Benz ได้ผลิตล้อแบบซี่ลวดและยางตันด้วยตัวของเขาเองมีเพียงขอบล้อเท่านั้นที่เป็นแบบ outsourced ล้อหน้าทำงานด้วยลูกปืนล้อส่วนล้อหลังงมีปลอกทำด้วยดีบุกหุ้มป้องกันการเสียดสี ขับเคลื่อนด้วยโซ่ที่อยู่ด้านซ้ายและขวาขับเคลื่อนเพลาถ่วงดุลน้ำหนักเบาที่ล้อหลังซึ่งจะส่งผลต่อตัวรถเช่นเดียวกับเพลาหลังแบบแข็งและสปริงรูปไข่              รถยนต็คันแรกของโลกมีเพียงเกียร์เดียวและไม่มีเกียร์ถอยหลัง ความเร็วที่ใช้ในการขับเคลื่อนได้มาจากเพลาถ่วงดุลย์ที่ประกอบด้วยจานขับตัวหลักและเฟืองขับพร้อมทั้งตัวควบคุมรอบเดินเบา ลิ้นเปิดปิดควบคุมการทำงานระหว่างเครื่องยนต์กับเพลาถ่วงดุลย์ทำหน้าที่เช่นเดียวกับคลัทช์ การสตาร์ทเครื่องยนต์ทำโดยหมุนสายพานที่อยู่ระหว่างจานที่ควบคุมรอบเดินเบากับจานขับหลัก ความเร็วที่ใช้ขึ้นอยู่กับการควบคุมของปลอกลูกเลื่อนที่อยู่ใต้เบาะที่นั่งคนขับ                รถคันที่โชว์อยู่ในพิพิธภัณฑ์ เมอร์เซเดส- เบนซ์ ณ เมืองสตุ๊ตต์การ์ตขณะนี้นั้นเป็นแบบจำลองจากของจริงที่ คาร์ล เบนซ์ผลิต เพราะเขาได้อุทิศให้กับพิพิธภัณฑ์แห่งชาติในเมืองมิวนิค เมื่อปี 1906                       ปีที่ผลิต 1886 กำลังเครื่องยนต์ 0.55 กิโลวัตต์ (0.75 แรงม้า) ที่ 400 รอบต่อนาที ความจุกระบอกสูบ 954 cc ช่วงชักกระบอกสูบ 91.4 x 150 มิลลิเมตร ความเร็วสูงสุด 15 กิโลเมตร/ชั่วโมง น้ำหนัก 265 กิโลกรัม

ออกกำลังกายไม่เสียงาน

                                 ออกกำลังกายไม่เสียงาน
            เราจะออกกำลังกายอย่างไรที่สามารถทำงานบ้านไปด้วย  ซึ่งแม่บ้านหลายท่านคงจะมีวิธีการต่างๆ ที่สามารถทำให้ออกกำลังกายไปด้วยและได้ทำงานบ้านที่เป็นงานประจำด้วย  โดยได้ประโยชน์ทั้งสองอย่าง  วันนี้เรามีสุดยอดสิ่งประดิษฐ์ที่เราก็สามารถทำได้และราคาถูกด้วย

อัพ สตรีม: สุดยอดสิ่งประดิษฐ์จากถังน้ำพลาสติก

---

แม้ว่าก่อนหนน้านี้ เราเคยนำเสนอผลงานนวัตกรรมเครื่องซักผ้าพลังเหยียบ ที่มีชื่อว่า GiraDora แต่วันนี้เราขอนำเสนอสิ่งประดิษฐ์ที่ถือว่าเป็นนวัตกรรมเพื่อสังคมอีกหนึ่งชิ้น นั่นก็คือ เครื่องซักผ้าที่มีต้นทุนการผลิตน้อยกว่า แถมยังมีคุณสมบัติคล้ายคลึงกับ GiraDora กล่าวคือ สามารถตอบโจทย์ผู้ที่ไม่มีทั้งน้ำประปาและไฟฟ้าใช้สำหรับซักผ้า แต่ทว่างานซักเป็นงานที่แม่บ้านหลายท่านต้องปาดเหงื่อ เนื่องจากกินเวลาหลายชั่วโมง อารอน สเตธัม และอีเลียต โควีนา นักศึกษาสาขาวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม จากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย ได้ออกแบบสิ่งประดิษฐ์เพื่อช่วยลดเวลาในการซัก สิ่งประดิษฐ์ที่ว่านี้มีชื่อว่า อัพ สตรีม (Up-Stream) ผลิตจากวัสดุรีไซเคิลที่หาได้ในท้องถิ่น เช่น ถังน้ำพลาสติกขนาดบรรจุ 5 แกลลอน เชือกพลาสติก ท่อประปาเหล็ก และยางเทียมสำหรับคุลมถังพลาสติกที่เจาะรูเพื่อระบายน้ำทิ้ง เครื่องซักผ้าดังกล่าวอาศัยการทำงานของล้อและเพลาที่อยู่ในแนวเดียว ซึ่งทำให้ล้อและเพลาหมุนด้วยจำนวนรอบที่เท่ากัน ทั้งนี้ ผู้ใช้งานสามารถสอดปลายเท้ากับเชือกที่ผูกเป็นบ่วง วางเท้าแล้วกดน้ำหนักลงที่บ่วงเพื่อขจัดสิ่งสกปรกออกจากเสื้อผ้า หลังจากสิ้นสุดขั้นตอนการซักล้าง ผู้ใช้สามารถปั่นผ้าให้หมาด ด้วยการคลายเกลียวเชือกจากนั้นดึงเชือกด้วยความแรงพอสมควร ทั้งนี้ อารอน สเตธัม และอีเลียต โควีนา เชื่อว่าสามารถผลิตเครื่องซักผ้ารุ่นดังกล่าวในราคาต่ำกว่า 4 ดอลลาร์สหรัฐ เนื่องจากผลิตจากวัสดุที่หาได้ง่ายในท้องถิ่น แถบยังสามารถประกอบและซ่อมแซมได้ง่ายอีกด้วย

Gira Dora คืออะไร

                                          Gira Dora ( กิราร์โดรา )
             กิราร์โดรา คืออะไร เรามาทำความรู้จักกับคำๆนี้ไปพร้อมๆกัน

         

เครื่องซักผ้าพลังเหยียบ ราคาสบายกระเป๋า

เมื่อปีที่ผ่านมา อเล็กซ์ คาบูน็อค และ จี อา โหยว นักศึกษาสาขาวิชาการออกแบบจากสถาบันอาร์ต เซ็นเตอร์ คอลเลจ ออฟ ดีไซน์ (Art Center College Design) ซึ่งเป็นสถาบันที่มีชื่อเสียงด้านการออกแบบนวัตกรรมเพื่อสังคม ได้มีโอกาสเดินทางจากนครลอสแอนเจลิส ไปยังเซอโร เวอร์เด้ ชุมชนแออัด ชานเมืองลิมา ประเทศเปรู (ชุมชนแห่งนี้มีประชากรอาศัยอยู่ประมาณ 30, 000 ครัวเรือน) เพื่อทำโครงการวิจัยภาคสนามที่มีชื่อว่า “เซฟ อควา เปรู”  (Safe Aqua Peru)  ซึ่งโครงการนี้มีเป้าหมายเพื่อพัฒนานวัตกรรมในเชิงพาณิชย์เพื่อช่วยบรรเทาปัญหาการขาดแคลนน้ำและช่วยเหลือผู้ที่มีรายได้ระหว่าง 4 ถึง 10 ดอลลาร์สหรัฐต่อวัน โครงการดังกล่าวมุ่งหวังที่จะผลิตนวัตกรรมเพื่อชุมชนที่ยากไร้ ไม่มีไฟฟ้าและน้ำประปาใช้ จากการลงพื้นที่สำรวจภาคสนาม พบว่างานซักทำให้สิ้นเปลืองเวลาถึง 6 ชั่วโมงต่อวัน ดังนั้น คณะจึงมีแนวคิดที่จะออกแบบเครื่องซักผ้าที่มีต้นทุนการผลิตต่ำ สามารถทำงานโดยอาศัยการกดน้ำหนักเท้าลงบนคันเหยียบ จึงคิดค้นนวัตกรรมที่มีชื่อว่า GiraDora (กิราร์โดรา)

กิราร์โดราเป็นเครื่องซักผ้าที่ผลิตจากถังน้ำพลาสติกที่สามารถเคลื่อนย้ายได้สะดวก ใช้งานได้ง่าย ซักผ้าได้โดยไม่ใช้ไฟฟ้า และมีราคาย่อมเยาเหมาะสำหรับผู้ที่มีรายได้น้อย เครื่องซักผ้ารุ่นดังกล่าวยังใช้น้ำในปริมาณน้อย ทำความสะอาดได้เร็ว แถมยังประหยัดแรงกว่าการซักผ้าด้วยมือ โดยผู้ใช้งานสามารถหยิบจับงานอื่นขึ้นมาทำระหว่างซักผ้าได้  เครื่องซักผ้ารุ่นนี้มีหลักการทำงานที่ไม่ยุ่งยาก กล่าวคือ ผู้ใช้งานสามารถเติมผงซักฟอกและน้ำลงไปในถัง ใส่เสื้อผ้าที่จะซักลงไปแล้วปิดผาถังพลาสติกให้สนิท ก่อนที่จะนั่งลงบนเบาะรองนั่ง แล้วเดินเครื่องด้วยการกดน้ำหนักเท้าลงบนคันเหยียบ ทั้งนี้ ตำแหน่งการนั่งมีลักษณะที่เป็นธรรมชาติ ช่วยป้องกันอาการปวดหลังจากการเอี้ยวตัว

อนึ่ง ในช่วงฤดูหนาวต้องใช้เวลาถึง 3 สัปดาห์กว่าเสื้อผ้าจะแห้งสนิท แต่กิราร์โดราสามารถสะบัดน้ำจากผ้าจนหมด ปั่นเสื้อผ้าจนหมาด ทำให้เสื้อผ้าแห้งเร็วยิ่งขึ้น หมดปัญหาเรื่องเชื้อราและอาการเอ็นอักเสบที่ข้อมือจากการบิดผ้า ทั้งนี้ ปัจจุบันอยู่ในขั้นตอนการทดลอง โดยคณะได้ร่วมงานกับชุมชนอย่างใกล้ชิด และผลงานชิ้นเอกนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง โดยสามารถกวาดรางวัลจากหลายเวทีไม่ว่าจะเป็น The Dell Social Innovation Challenge และ The International Design Excellent Awards (IDEA) นับได้ว่ากิราร์โดราเป็นผลงานการออกแบบเชิงนวัตกรรมเพื่อสังคมอย่างแท้จริง เนื่องจากมีต้นทุนการผลิตไม่ถึง 40 ดอลลาร์สหรัฐ ทำให้การซักผ้าเป็นเรื่องง่ายขึ้น แถมยังทำให้ผู้ใช้งานมีเวลาเพิ่มขึ้นอีกด้วย

Share on facebookShare on printShare on twitterShare on googleMore Sharing Services

แบตเตอรี่ชาร์จไฟเพียงเสี้ยวนาทีได้จริงหรือ

                  แบตเตอรี่ชาร์จไฟเพียวเสี้ยวนาทีได้จริงหรือ

แบตเตอรี่ชาร์จไฟเพียงเสี้ยวนาที

---

Ulsan National Institute of Science and Technology (UNIS) ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐ ตั้งอยู่ในเมืองอุลซัน ประเทศเกาหลีใต้ เปิดตัวงานวิจัยแบตเตอรี่ชนิดลิเทียมไอออนที่สามารถชาร์จไฟได้เร็วกว่าแบตเตอรี่ชนิดลิเทียมไอออนทั่วไปๆ 30 ถึง 120 เท่า  นักวิทยาศาสตร์ประจำสถาบันดังกล่าวนำวัสดุแคโทด และลิเทียมแมงกานีสออกไซด์ จุ่มลงไปในสารละลายที่มีแร่แกรไฟต์ผสมอยู่ภายใต้สภาพอับอากาศ ทำให้แร่แกรไฟต์เปลี่ยนสภาพกลายเป็นเส้นใยที่มีคุณสมบัตินำไปฟ้า ก่อให้เกิดปฏิกิริยาไฟฟ้าที่ขั้วแอโนด (ขั้วลบ) ขั้วแคโทด (ขั้วบวก) รอบสารละลายอิเล็กโทรไลต์ แรงดัน

ไฟฟ้าที่ได้ทำให้แบตเตอรี่สามารถชาร์จไฟได้เร็วขึ้น เนื่องจากประจุไฟฟ้ากระจายตัวอย่างสม่ำเสมอ  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้นทุนการผลิตแบตเตอรี่ก็ยังเป็นอุปสรรค์สำคัญต่อการพัฒนาต่อยอดผลงานชิ้นนี้ จึงยังคงเป็นโจทย์ที่ท้าทายให้นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาแบตเตอรี่รุ่นดังกล่าวต่อไป ทั้งนี้ งานวิจัยชิ้นกล่าวตีพิมพ์ในวารสารนานาชาติด้านเคมีของเยอรมนี (Angewandte Chemie International Edition)

เรื่องน่ารู้

                                          เรื่องน่ารู้

ห้องเปลื้องทุกข์เปลี่ยนของเสียเป็นกระแสไฟฟ้าและปุ๋ย

---

นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีหนานหยาง (NTU) ประเทศสิงคโปร์ ได้คิดค้นระบบห้องน้ำที่เปลี่ยนของเสียจากการโจมตีของข้าศึก (Nature Calls!) และการเด็ดดอกไม้ให้เป็นกระแสไฟฟ้าและปุ๋ย นอกจากนี้ ระบบดังกล่าวยังช่วยลดการใช้น้ำในการชำระสูงถึง 90 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับระบบห้องน้ำที่ใช้อยู่ในปัจจุบันในประเทศสิงคโปร์ ระบบดังกล่าวมีชื่อว่า โน มิกซ์ แวคคิวอัม ทอยเล็ท (No-Mix Vacuum Toilet) มีโถสุขภัณฑ์สำหรับแยกของเสียจากการปัสสาวะและอุจจาระ ใช้เทคโนโลยีการดูดแบบสุญญากาศ เช่นเดียวกับระบบที่ใช้ในห้องน้ำบนเครื่องบิน ทั้งนี้ การชำระของเสียจากการการเด็ดดอกไม้จะใช้น้ำเพียง 0.2 ลิตร ในขณะที่การชำระของเสียจากการโจมตีของข้าศึกจะใช้น้ำเพียง 1 ลิตรเท่านั้น ส่วนห้องน้ำทั่วๆ ไปในปัจจุบันใช้น้ำในการชำระของเสียสูงถึง 4 ถึง 6 ลิตร ทั้งนี้ หากติดตั้งระบบดังกล่าวตามห้องน้ำสาธารณะกว่า 100 ระบบ ก็จะช่วยประหยัดน้ำประมาณ 160,000 ลิตรในหนึ่งปี ซึ่งเป็นปริมาณน้ำที่เพียงพอสำหรับเติมสระขนาดเล็กที่มีความกว้าง 10  × 8 เมตร ลึก 2 เมตร  ทั้งนี้ นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีหนานหยางกำลังดำเนินการทดสอบด้วยการติดตั้งโถสุขภัณฑ์ต้นแบบในห้องน้ำภายในมหาวิทยาลัยจำนวน 2 ห้อง และถ้าหากทุกอย่างเป็นไปได้สวย ประชาชนทั่วโลกอาจจะได้เห็นหรือแม้กระทั่งได้นั่งเปลื้องทุกข์บนโถสุขภัณฑ์ดังกล่าวในอีก 3 ปีข้างหน้า รศ. หวัง จิงหยวน ผู้นำในการวิจัย กล่าวว่า เป้าหมายสูงสุดไม่ใช่แค่การประหยัดน้ำด้วยระบบห้องน้ำระบบใหม่เท่านั้น แต่เป็นการช่วยฟื้นฟูทรัพยากรแบบครบวงจร เพื่อที่จะนำพาประเทศไปยังเป้าหมายการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ หากมีแหล่งคัดแยกของเสียและกำจัดของเสียมีค่าใช้จ่ายน้อยกว่าการฟื้นฟูทรัพยากร เนื่องจากการบำบัดของเสียรวมทำให้สิ้นเปลืองพลังงานและสิ้นเปลืองเงิน แต่นวัตกรรมระบบห้องน้ำระบบใหม่ ที่ได้รับเงินสนับสนุนงานวิจัยจำนวน 10 ล้านดอลลาร์จากโครงการวิจัยเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน ของมูลนิธิวิจัยแห่งชาติสิงคโปร์ อาจเป็นประโยชน์ต่อภาคธุรกิจบ้านจัดสรร โรงแรม รีสอร์ท และชุมชนที่ไม่มีระบบน้ำเสีย ทั้งนี้ โน มิกซ์ แวคคิวอัม ทอยเล็ท จะแยกของเสียจากการเด็ดดอกไม้ไปยังสถานที่คัดแยกเพื่อแยกส่วนประกอบที่ใช้สำหรับทำปุ๋ย เช่น ไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และโพแทสเซียม ขณะเดียวกัน ของเสียจากการโจมตีของข้าศึกก็จะถูกส่งไปยังไบโอรีแอคเตอร์ (Bioreactor) เพื่อย่อยสลายของเสียเหล่านั้น ก่อนที่จะแยกก๊าซมีเทน ซึ่งเป็นก๊าซที่ไม่มีกลิ่นและสามารถใช้แทนก๊าซธรรมชาติในการหุงต้ม นอกจากนี้ ยังสามารถเปลี่ยนก๊าซมีเทนเป็นกระแสไฟฟ้าด้วยการใช้อุปกรณ์ที่ใช้ผลิตกระแสไฟฟ้าโดยอาศัยปฏิกิริยาไฟฟ้าเคมี (Fuel cell)  อนึ่ง น้ำที่ใช้แล้ว (Grey water) ทั้งจากการซักผ้า อาบน้ำ และล้างจาน สามารถปล่อยไปยังระบบน้ำเสียโดยไม่จำเป็นต้องผ่านกระบวนการบำบัดที่ยุ่งยาก ขณะที่ขยะจำพวกเศษอาหารสามารถนำไปย่อยสลายด้วยไบโอรีแอคเตอร์ หรือนำไปเปลี่ยนสภาพก่อนนำไปผสมเป็นปุ๋ย ซึ่งช่วยฟื้นฟูทรัพยากรได้เป็นอย่างดี

 
----------------------------------------------------------

Share on facebookShare on printShare on twitterShare on googleMore Sharing Services

White Goat เปลี่ยนกระดาษ A4 ให้เป็นกระดาษชำระ

---

บริษัท Oriental Co., Ltd. เปิดตัวเครื่อง White Goat เครื่องแปรสภาพกระดาษ A4 ให้เป็นกระดาษชำระ โดยทำแค่เอากระดาษ A4 สอดเข้าไปในช่องรับกระดาษของเครื่องแล้วกระดาษนี้จะแปรสภาพเป็นกระดาษชำระภายในเวลาไม่นาน  จากการรายงานของ DigInfo สื่อในประเทศญี่ปุ่น ระบุว่า เครื่องนี้สามารถแปรสภาพกระดาษ A4 จำนวน 40 แผ่นให้เป็นกระดาษชำระ 1 ม้วนภายในเวลา 30 นาที ซึ่งมีการคาดการณ์ว่าเครื่องนี้จะช่วยลดปริมาณการตัดต้นไม้ได้ราว 60 ต้นต่อปี   เครื่องนี้มีมูลค่า 1 แสนดอลลาร์สหรัฐฯ หรือราว 3 ล้านบาท มีกำหนดการณ์จะวางจำหน่ายภายในฤดูใบไม้ผลิปีนี้ แต่ในทางตรงกันข้าม จากการรายงานของเว็บไซต์ Dvice.com ที่ระบุว่า เครื่องนี้ทำให้ผู้ใช้ไม่คุ้มค่า เนื่องจากราคาเฉลี่ยของกระดาษชำระที่วางจำหน่ายทั่วโลกอยู่ที่ 60 เซนต์ หรือราว 18 บาท เท่านั้น แต่ราคาของเครื่องนี้เทียบเท่ากับราคากระดาษชำระ 2 แสนม้วน ทำให้เราต้องจับตาดูว่าเครื่องนี้จะมียอดขายสูงหรือไม่ แต่ก็ถือเป็นอุปกรณ์ที่น่าจะถูกใจคนที่รักสิ่งแวดล้อมเป็นจำนวนมากเช่นกัน

ภูมิปัญญาไทย

                                        ภูมิปัญญาไทย

  

                    เก็บผักผลไม้ให้สดโดยไม่ง้อไฟฟ้า

---

เป็นที่ทราบกันดีว่าตู้เย็นตามบ้านทั่วไปช่วยรักษาอาหารให้สดใหม่ไม่เน่าเสียง่าย  แต่อาจเป็นเรื่องยากสำหรับผู้อาศัยอยู่กลางทะเลทรายที่จะเก็บรักษาอาหารไว้ให้นานที่สุด เนื่องจากพวกเขายังไม่มีไฟฟ้าใช้ ทั้งนี้ มูฮัมหมัด บาห์ แอบบา ครูชาวไนจีเรียที่เติบโตมาในครอบครัวช่างปั้น ตระหนักถึงปัญหานี้ดี จึงได้คิดค้นวิธียึดอายุความสดของผักผลไม้อย่างง่ายด้วยการเก็บรักษาไว้ในเครื่องปั้นดินเผา  โดยผลงานดังกล่าวมีชื่อเรียกว่า เซียร์ (Zeer)  วัสดุที่ใช้ทำประกอบด้วยกระถางดินเผาที่ไม่เจาะรู มีขนาดต่างกัน ขอบหนา 2 ถึง 3 นิ้ว จำนวน 2 ใบ ทรายบริสุทธิ์ 1 ถุง กระสอบป่านสำหรับคลุม วิธีทำก็ไม่ยากเลย เพียงแค่เททรายลงในกระถางใบใหญ่ให้หนาประมาณ 1 นิ้ว วางกระถางใบเล็กลงบนทรายที่เกลี่ยจนได้ระดับแล้ว จัดกระถางใบเล็กที่ซ้อนอยู่ตรงกลางให้ขอบกระถางอยู่ในแนวเดียวกันกับขอบกระถางใบใหญ่  จากนั้นเททรายในช่องว่างระหว่างกระถางทั้ง 2 ใบ เว้นระยะจากขอบประมาณ 1 นิ้ว นำน้ำมารดทรายให้เปียกชุ่ม และนำผักและผลไม้มาใส่ในกระถางที่วางซ้อน คลุมด้วยกระสอบป่านที่ชุ่มน้ำ เพียงแค่นี้ก็สามารถเก็บอาหารสดได้นานขึ้น 3 ถึง 4 สัปดาห์ โดยไม่จำเป็นต้องใช้ไฟฟ้าสักวัตต์ ซึ่งหากไม่มีการเก็บรักษาผักและผลไม้สดอย่างถูกวิธี จะสามารถเก็บรักษาไว้รับประทานได้เพียง 1 ถึง 2 วันเท่านั้น แต่ทั้งนี้ ควรหมั่นเทน้ำเพื่อให้ทรายชุ่มอยู่ตลอดเวลา อาจจะเทครั้งเดียวหรือสองครั้งต่อวันก็ได้       ซึ่งในเมืองไทยเราสามารถทำได้เพราะอุปกรณ์หาได้ง่ายมีมากในบ้านเรา ซึ่งภูมิปัญญานี้บ้านเราก็มีมานาน ตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุึษ จึงไม่ใช่เรื่องยากเลยสำหรับคนที่ไม่มีไฟฟ้าใช้